arsenał 88: 2015

arsenał 88 .......20 lat po

zaproszenie na wystawę pt. Arsenał 20 lat po.. w Galerii -1

Leszek Jampolski , Jarosław M. Daszkiewicz& Kama Zboralska

Druga dekada lat osiemdziesiątych XX wieku była niewątpliwie jedynym chyba w Polsce czasem dominacji plastyki na tle innych dziedzin sztuki.

Wystawa Arsenał 88 pt." Każdemu czasowi jego sztuka" otwatra w lipcu 1988r. eksplodowała prawdziwą różnorodnością formy i treści, była niezależną manifestacją naturalnych ambicji i aspiracji twórców młodego pokolenia. Była poszukiwaniem własnych obszarów, bez dominacji i zawłaszczeń. Była ich (artystów) własnym skrawkiem wolnej myśli i woli.

Siedem tygodni ekspozycji ponad tysiąca obiektów, trzystu artystów, koncerty, pokazy filmów, relacje polskich i światowych massmediów, zgromadziły prawie stu tysięczną widownię stając się fenomenem jak na tamte czasy łamiącym stereotypy prezentowania sztuki najnowszej. Wystawa nie potrzebowała wielkich nazwisk, protektorów, ciał doradczych i honorowych by stać się pokoleniową manifestacją i przedmiotem porównań asocjacji z ówczesnymi dokonaniami polskiej sztuki.

Arsenał 88 obalał szereg mitów głoszonych przez jedynie słusznych piewców tamtej epoki, ukazując kliniczny stan polskiego życia artystycznego. Bez makijażu i pudrowania rzeczywistości przez ówczesny establishment kultury. Począwszy od środowisk akademickich po tzw. krytykę artystyczną i znawców przedmiotu.

Ta ostatnia wielka wystawa pokoleniowa była przez kolejne lata marginalizowana w oficjalnym i już politycznie poprawnym, obiegu informacji historycznej, sprowadzana do wydarzenia bardziej socjologicznego fenomenu, niż normalnym procesem ( odbiciem ) kontynuacji życia artystycznego tamtych czasów. Przeciwstawiana z innymi wystawami które z punktu widzenia masowego odbiorcy były niczym nie znaczącymi wydarzeniami a raczej punktami odniesienia na których budowano ówczesny obraz życia artystycznego z wyraźnym podziałem na MY, WY i ONI.

Bez najmniejszej próby opisania rzeczywistości z charakterystyczną dla tej części Europy a- humanistycznym podejściem do spolaryzowanego postrzegania rzeczywistości i zjawisk w sztuce .

Relacje z Arsenału 88 obiegła świat od nowej Zelandii poprzez Afrykę, Europę i USA i inne dziwne zakątki świata była bardziej zaskoczeniem, że Polacy „coś takiego" zrobili niż próbą wartościowania zjawiska. W kraju zaś wywołała burzę polemik, oszczerstw przekłamań i półprawd.

Powiew wolności z całą brutalnością pokazał brak struktur, ludzi, i całej niezbędnej infrastruktury jak i w końcu „pomysłu" na polska sztukę współczesną nieobecną w europejskich czy światowych galeriach. Przez kolejne dekady do światowego obiegu kultury dynamicznie wkraczali Rosjanie, Koreańczycy Chińczycy. Przez ostatnie 20 lat nie wnosimy nic znaczącego do sztuki europejskiej czy światowej, zamykając się w kręgu rodzimej siermiężności własnych kompleksów i środowiskowych uprzedzeń. Sztuką nie zawiadują już komisarze wyparci przez kuratorów z całym podtekstem tego terminu i cokolwiek to może znaczyć.

Dystans czasu jest dziś pretekstem do spotkania w jednym miejscu aktorów tamtej sceny, laureatów, uczestników, publiczności zadając jedno z kluczowych pytań - nie, - co słychać ? (tyt. Wystawy A.Bonarskiego w dawnych zakładach Norblina..Warszawa) ale - Co Dalej ?

Co to był „Arsenał'88 ?

„Czy to pokolenie ma w ogóle coś do powiedzenia ?" Jerzy Tchórzewski, profesor, pedagog ASP Warszawa, arsenałowiec z 55 roku.

Ogólnopolską Wystawę Młodej Plastyki 'Arsenał '88 – „Każdemu czasowi jego sztuka", otwarto 27 lipca 1988 roku w warszawskiej hali 'Gwardii". Poprzedziła ją ,niespotykana dotąd, prowadzona w iście amerykańskim stylu reklama. Wernisaż wystawy uświetnił występ Stanislawa Sojki, oraz grupy „Young Power". Teksty w katalogu autorstwa: Tomasza Raczka, Krzysztofa Mętraka, Romana Rogowieckiego, Jerzego Madeyskiego, Krzysztofa Stanisławskiego, Mariusza Rosiaka, Tomasza Rudomino. Jurorami wystawy byli: Franciszek Starowieyski, Roman Opałka,Richard Alford (British Institute), Isaac Tourell (University of Columbia N.Y), Malgorzata Potocka, Krzysztof Stanisławski.

Główną nagrodę, Grand Prix otrzymał Leszek Żegalski za obraz „Wartki Jontek.". Nagrody otrzymali też: Jerzy Kopeć, Aleksander Roszkowski, Władysław Ostrowski, Zdzisław Nitka , Leszek Jampolski (za koncepcję wystawienniczą).

Relację z wernisażu wystawy przeprowadził II program TVP ( na żywo); a telewizja CNN nadała materiał do 120 krajów świata. Wystawę w ciągu 6 –ciu tygodni zwiedziło ponad 100 tys. ludzi. Została zamknięta 10 września nocnym koncertem Czesława Niemena.

W prasie krajowej ukazało się ponad 300 artykułów. Wystawę zauważono też w dwu najbardziej prestiżowych pismach o sztuce współczesnej na świecie: „Artforum" (Nowy Jork)- wrzesień 1988, „Flash Art." (Mediolan)- maj 1989. Odnotowana została także w : 'Tagesspiegel" (2 .08. 1988), „Newsweek"(3.10.1990), „Syracuse Herald American" (listopad 1990). "Arsenał'88" wykreował nowe tendencje w młodym malarstwie polskim: foto- realizm mistyczny, neo – realizm egzystencjalny, ekspresję romantyczną. Artyści „Arsenału'88" pokazali swe prace w takich miastach jak: Moskwa 1988r. (Maneż – Centralny Salon Wystawowy), Amsterdam 1989r. ( Openhaven Museum), Bruksela1990r.( Saint Gilles), Nowy Jork1988r. (National Academy), Los Angeles1988r. (Ruth Roosvelt Gallery), Nowy Jork1990r. (N.Y Academy of Fine Arts, Everson Museum of Art) Karlsruhe 1991 (Gate Art Gallery), Sztokholm 1991 (Solentuna Art Fair), Berlin Zachodni 1991r. (Light Gallery), Tokio 1992r.(Tokyo Art Fair), Kioto 1993 ( 94 Futaba Art Gallery), Seul 1993 (Kim Soong Art Gallery), Aarhus (Dania) 1993 (Francisca Gallery). Twórcy wystawy – Leszek Jampolski i Jarosław M. Daszkiewicz, zostali uhonorowani Nagrodą Artystyczną Młodych im. St. Wyspiańskiego(1st.)- w roku 1989.

Takie są fakty związane z wystawą w milicyjnej hali „Gwardii"(wersja krajowa), czy polskim d'Orsay (wersja zagraniczna).

Leszek Jampolski & Jarosław M. Daszkiewicz.